بررسی مهارت دلالت به خیر در اخلاق دیگر پروری

1. احمدی، احمد، (1387)، اصول و روش‌های تربیت در اسلام، چ6، اصفهان: دانشگاه اصفهان.
2. احسانی، محمد،(1388)، تربیت دینی خانواده، معرفت، شماره18، قم: مؤسسة آموزشی و پژوهشی امام خمینیw.
3. اسماعیلی­یزدی، عباس، (1385)، فرهنگ تربیت؛ چ2، قم: مسجد مقدس جمکران.
4. افخمی اردکانی، محمدعلی، (1386)، تبیین روش‌های تربیت اجتماعی در نهج‌البلاغه، فصلنامه نهج البلاغه؛ شماره22ـ21، تهران: بنیاد نهج البلاغه.
5. اشتهاردی، عبدوس، (1372)، فرازهایی برجسته از سیرة امامان شیعه، قم: تبلیغات اسلامی.
6. الهامی‌نیا، علی‌اصغر، (1386)، سیرة اخلاقی ـ تربیتی امام خمینیw، چ6، قم: زمزم هدایت.
7. باقری، خسرو، (1390)، نگاهی دوباره به تربیت اسلامی، چ26، تهران: مدرسه.
8. بسیج، احمد‌رضا، امر به معروف و نهی از منکر و حقوق شهروندی،
9. مطهری، مرتضی، (1374)، آشنایی باعلوم اسلامی، صدرا.
10. طباطبایی، محمدحسین،(1363)، تفسیرالمیزان، بنیادعلمی وفکری علامه طباطبایی.
11. حجتی، محمدباقر، (1386)، اسلام و تعلیم و تربیت، چ 14، تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی.
12. فرعادیان، رضا، (1377)، والدین ومعلمان مسئول، دفترتبلیغات اسلامی قم.
13. حسین­زاده، علی، (1388)، همسران سازگار، راه‌های سازگاری، چ7، قم: مؤسسة آموزشی و پژوهشی امام خمینیw.
14. یوسفیان، نعمت ا...، (1386)،تربیت دینی، قم: زمزم هدایت.
15. حلی، جعفر بن حسن، (1408ق)، شرایع­الاسلام فی مسائل­الحلال و الحرام، به کوشش سیدصادق شیرازی، تهران: استقلال.
16. خراسانی، علی، (1389)، پرسمان قرآنی امر به معروف و نهی از منکر، چ2، قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
17. خسروی زادنبه، مهدیه، (1386)، شیوه‌های امربه­ معروف و نهی­ازمنکر در سیره معصومین، پایان‌نامه کارشناسی‌ارشد، قم: دانشگاه قم.
18. دیلمی، احمد و مسعود آذربایجانی،(1387)، اخلاق اسلامی، چ 53، قم: دفتر نشر معارف.
19. راغب اصفهانی، حسین، (1416ق)، مفردات الفاظ قرآن، بیروت.
20. رشیدپور، مجید، (1390)، آشنایی با تعلیم و تربیت اسلامی با تأکید بر روش‌ها، تهران: انجمن اولیا و مربیان.
21. رکنی، محمدمهدی، (1375)، لطایفی از قرآن­کریم(برگزیده از کشف­الاسرار و عده­الابرار)، چ8، مشهد: آستان قدس رضوی.
22. سادات، محمد‌علی، (1388)، راهنمای پدران و مادران، چ19، تهران: دفتر نشرفرهنگ اسلامی.
23. شرف‌الدین، حسین، (1388)، نقش رسانه‌های جمعی در گسترش امر به معروف و نهی از منکر، دوفصلنامه الاهیات اجتماعی؛ سال اول، شماره1، قم: مؤسسة شیعه شناسی.
24. شریعتمداری، علی، (1365)، تعلیم و تربیت اسلامی، تهران: نهضت زنان مسلمان.
25. شریفی، عنایت ا...، (1389)، روش‌های تربیت اخلاقی در نهج‌البلاغه، فصلنامه آفاق دین، سال اول، شماره2، تهران: دانشگاه علامه طباطبایی.
26. شریفی، احمدحسین، (1391)، آیین زندگی، اخلاق کاربردی، چ 101، قم: معارف.
27. صافی­گلپایگانی، لطف­ا... ،(1370)، راه اصلاح یا امربه معروف و نهی از منکر، چ2، قم: اسلامی.
28. صفوی، امان ا...، (1387)، کلیات روش‌ها و فنون تدریس، چ14، تهران: معاصر.
29. عابدی میانجی، محمد، (1390)، با قرآن در بهار قرآن، قم: نورالسجاد.
30. عطاران، محمد، (1375)، آراء مربیان بزرگ مسلمان درباره تربیت کودک، چ4، تهران: مدرسه.
31. علوی، حمیدرضا و مهناز حاج غلامرضایی، (1391)، روش‌شناسی آموزش ارزش‌های اخلاقی و دینی، دوفصلنامه اسلام و پژوهش‌های تربیتی، سال چهارم، شماره دوم، قم: مؤسسة آموزشی و پژوهشی امام خمینیw.
32. فلاح رفیع، علی، (1391)، روش‌شناسی الگو در انتقال ارزش‌ها، دوفصلنامه اسلام و پژوهش‌های تربیتی، سال چهارم، شماره دوم، قم: مؤسسة آموزشی و پژوهشی امام خمینیw.
33. کارتلج، میلبرن، جی‌اف، (1369)، آموزش مهارت‌های اجتماعی به کودکان، ترجمه محمدحسین نظری، مشهد: آستان­قدس رضوی.
34. کلینی، محمدبن یعقوب، (1344)، اصول کافی، تهران: علمیه الاسلامیه.
35. مجلسی، محمدباقر، (1404ق)، بحارالانوار، چ4، بیروت: مؤسسة الوفاء.
36. مرکز تحقیقات اسلامی سپاه، (1372)، امربه معروف و نهی از منکر، چ2، تهران: بسیج پاسداران.
37. مصباح­یزدی، محمدتقی، (1387)، اخلاق در قرآن، تحقیق و نگارش محمدحسین اسکندری، چ6، قم: مؤسسة آموزشی و پژوهشی امام خمینیw.

محمدی ری شهری، منتخب میزان الحکمه، بی­تا.