در آموزه‌های دینی، تربیت معنوی، تربیتی روحانی، خدامحور و خداگرا تلقی شده و امری لازم و سرنوشت‌ساز به شمار می‌آید، چراکه این نوع تربیت موجبات تقویت اعتقادات انسان به آفریدگار و شناخت وی را فراهم می‌آورد. قرآن کریم به منزلۀ کتابی انسان‌ساز به این نوع تربیت اهتمامی ویژه دارد. در سراسر قرآن آیاتی دال بر تربیت معنوی یافت می‌شود، اما سورۀ لقمان به شکلی بارز روش‌های این نوع تربیت را بیان کرده است. نوشتار حاضر با تکیه بر منابع کتابخانه‌ای مبتنی بر روش توصیفی-تحلیلی ضمن تعریف تربیت معنوی، به بررسی این شیوه با محوریت سورۀ لقمان پرداخته است. یافته‌ها نشان از آن دارد که عواملی چند بر تربیت معنوی فرزند اثرگذار است؛ از جمله آشنایی با خدا از طریق اسرار آفرینش، یاد قیامت و مشاهدۀ نتایج اعمال، انفاق، همراه‌شدن با اهل معنویت، مراقبه و محاسبۀ نفس، عبرت‌گرفتن از گذشتگان.
)