سقط جنین یا اجهاض حمل از جمله مسائل فقهی است که فقیهان اعمّ از شیعه و اهلسنت نظرات گوناگونی را در حرمت یا عدم حرمت سقط جنین بیان داشتهاند. نوشتار پیشرو به بررسی دیدگاههای مذاهب اربعه اهلسنت و مذهب شیعه میپردازد. بهطورکلی دو مرحله از مراحل تکامل جنین در ایراد دیدگاه علمای اسلامی تأثیر گذار بوده است: یکی قبل از دمیده شدن روح در جنین که میتوان از اقوال علمای اهلسنت و شیعه به جواز سقط جنین در این مرحله دست یافت با شرط این که ادامه بارداری تهدیدی برای جان مادر باشد. امّا در مرحله بعد از دمیده شدن روح در جنین، محل بحث و اختلافاتی بین فقهاء در مذاهب خمسه شده است که به دو گروه موافقان و مخالفان سقط تقسیم میشوند. به نظر میرسد نظری که رجحان دارد همان جواز سقط جنین پس از دمیده شدن روح در صورت تهدید جان مادر باشد.
فرهنگ عربی – فارسی لاروس، خلیلجر، ترجمه سیدحمید طبیبیان، ج1، تهران: امیرکبیر، 1376.
شرح المنهاج الطالبین جلال الدین المحلی، قلیونی و عمیره، داراحیاء الکتب العربیة القاهرة: بیتا.
پزشکی قانونی، گودرزی، فرامرز، تهران: روزنامه رسمی جمهوری اسلامی ایران (امور دانشکاهی پلیس قضایی)، پاییز 1363.
شرح نووى، مسلم، بیروت: دارالقلم، طبع اول، سال 1407 ه ـ 1987 م.
قماشی، سعید، مقاله: اسقاط عمدی از دیدگاه فقه اهلسنت، فصلنامه باروری و ناباروری، پاییز 84.
ردالمختار على رد المختار، ابن عابدین، بیروت: داراحیاء التراث العربى.
المغنى، ابن قدامه، محمد خلیل هراسی، قاهره.
لسان العرب، ابن منظور، ج 2، بیروت: 1412 ه ـ 1992 م.
المفردات، اصفهانی، راغب، بیروت: دارالعلم، 1412ق.
بررسی سقط جنین از منظر پزشکی، حقوقی، فقهی، اخلاقی، فلسفی، جمعی از نویسندگان سمینار میانرشتهای سقط جنین، تهران: سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاهها (سمت)، 1386.
رساله توضیح المسائل، جناتی، محمد ابراهیم، قم: انصاریان،1382ش.
)