در عصر کنونی، ارتباطات مهّم‌ترین ساحت رفتاری و وجودی جوامع است و در این میان رسانهها به عنوان مهّم‌ترین عامل ارتباط شناخته می‌شوند. انسان‌ها با یکدیگر از طریق رسانهها ارتباط برقرار می‌کنند، به رسانهها اعتماد کرده و زندگی مشترک درازمدتی را با رسانهها رقم می‌زنند. تأثیر ارتباط با رسانهها در اجتماعی‌شدن انسان جدید، فراوان است به گونه‌ای که، انسان غیررسانه‌ای را می‌توان انسانی غیراجتماعی دانست. در عصر جدید، انسان‌ها نمی‌توانند فارغ از رسانهها باشند اگرچه تنوع و تکثر «خود» را با انتخاب نوع رسانه حفظ می‌کنند. از سوی دیگر سلامت اجتماعی یکی از شاخصهای توسعه اجتماعی جوامع محسوب میگردد. رسانهها نقش اساسی در ایجاد سلامت اجتماعی دارند. به این نحو که نقش مهمّی در تغییر رفتارهای مربوط به حوزه سلامت داشته و عامل کلیدی انتشار اطلاعات در نظامهای اجتماعی هستند و به عنوان عوامل اجتماعی، تأثیر قدرتمندی بر رفتار و هنجارهای اجتماعی دارند.
در این میان سلامت اجتماعی زنان با رسانه پیوند عمیقی یافته است. این مقاله با روشی توصیفی ـ تحلیلی به بررسی ابعاد مثبت و منفی حیات اجتماعی زنان در ارتباط با رسانه پرداخته و به مسائلی از جمله تبلیغات، مسأله حجاب و تجمل گرایی به عنوان آسیبهای رسانه اشاره کرده است.
احمدزاده کرمانی، روحالله، (1390)، باز اندیشی در فرهنگ و رسانه، چ اوّل، سروش.
آدام، فیلیپ و کلودین، هرتسلیک (1385)، جامعهشناسی بیماری و پزشکی، مترجم دکتر لورانس، تهران: دنیا.
باباپور، خیرالدین، طوسی و حکمتی (1388)، بررسی نقش عوامل تعیینکننده در سلامت اجتماعی دانشجویان دانشگاه تبریز، فصلنامۀ علمی پژوهشی روانشناسان دانشگاه تبریز، 4، شماره16، صص8ـ26.
بابایی، نعمتاله، (1386)، روشهای مؤثر آگاهسازی در حوزه سلامت، فصلنامه پژوهش و سنجش، شماره 49.
توسلی، غلامعباس، (1382)، مشارکت اجتماعی در شرایط جامعه آنومیک ـ رابطه آسیبها و انحرافات اجتماعی با مشارکت اجتماعی، تهران: جهاد دانشگاهی دانشگاه تهران.
جواد فخار طوسی، امام خمینی و رسانههای گروهی، تهران، مؤسسه تنطیم و نشر آثار امام خمینی، 1381.
خیراله پور، اکبر (1383)، بررسی عوامل اجتماعی مؤثر بر سلامت روانی با تأکید بر سرمایه اجتماعی "مطالعه موردی دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی"، پایاننامه کارشناسیارشد دانشکده ادبیات و علوم انسانی گروه جامعهشناسی دانشگاه شهید بهشتی، استاد راهنما: دکتر محمدصادق مهدوی.
دهخدا، علی اکبر، (1382)، لغت نامه دهخدا، تهران: دانشگاه تهران.
سام آرام، عزت الله، (1388)، بررسی رابطۀ سلامت اجتماعی و امنیت اجتماعی با تأکید بر رهیافت پلیس جامعه محور، فصلنامۀ علمی ـ پژوهشی انتظام اجتماعی، شماره1، ص9ـ29.
سجادی، حمیرا و سیدجلال، صدرالسادات، (1384)، شاخصهای سلامت اجتماعی، مجله علمی آموزشی اقتصادی ـ سیاسی اطلاعات، سال 1384، شماره 207.
سلطانیفر، محمد، (1391)، رسانه و توسعه، چ دوّم، پژوهشکده تحقیقات راهبردی.
فدایی مهربانی، مهدی، (1386)، شهرنشینی، رسانه و سلامت اجتماعی (رسانههای جوامع در حال گذار و سلامت اجتماعی شهروندان)، مجله پژوهش و سنجش، دوره14، شماره49، صص67ـ84.
کازانو، ژان(1373)، جامعهشناسی وسایل ارتباط جمعی، ترجمه باقر ساروخانی و منوچهر محسنی، تهران، مؤسسه اطلاعات.
کییز کری الام، شاپیرو، آدام دی (1386)، سلامت اجتماعی در ایالات متحده، یک همه گیرشناسی توصیفی، ترجمۀ حسینی، انتشارات دانشگاه شیکاگو.
محمد حسن بردبار، (1380)، درآمدی بر حقوق ارتباط جمعی: مطبوعات، ماهواره، اینترنت، تهران: ققنوس.
مک کوایل، دنیس، (1382)، درآمدی بر نظریه ارتباطات جمعی، ترجمه پرویز اجلالی، تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
مهدیزاده، محمد، (1381) رسانهها و بازنمایی، تهران: دفتر مطالعات و توسعه رسانهها.
ودادهیر، ابوعلی، ساداتی، سیدمحمدهانی و احمدی، بتول، (1387)، «سلامت زنان» از منظر مجلات بهداشت و سلامت در ایران (تحلیل محتوای مجلات منتخب علمی ـ پژوهشی بهداشت و سلامت)»، پژوهش زنان، شماره2، صص 133ـ 255.
Oxford advanced learner's dictionary, oxford university press, 2000, p: 787
Larson, j. s (1996). The World Health Organization's definition of health.
)