در مطالعه تاریخ اسلامی با نام زنان مهاجری مواجه‌ایم که تأثیرگذار و حامیان و بانیان مهّم در ترویج و توسعه فرهنگ دینی هستند، که در مهاجرت نه تنها هویّت آنها تغییر نکرد بلکه باعث تأثیر مثبت در محیط مقصد شد، امروزه می‌توانند برای زنان مهاجر الگو باشند. گوهرشادبیگم یکی از آن زنان می‌باشد. پدرش امیرغیاثالدین ترخان یکی از امرای تیموری بود. او بعد از ازدواج با شاهرخ تیموری ملکۀ خراسان شد. بهطوریکه در امور دولتی و حکومتی به شاهرخ مشورت‌های سازنده‌ای می‌داد. وی در امور اجرایی هم سهم فعالانه‌ای داشت. وی در مکتب اسلام پرورش یافته بود، از اینرو دارای افکار و اندیشه‌نیک و خداپسندانه داشت. از او به عنوان زنی با ذکاوت، شجاع و مادری هنرمند نام برده شده است، که در حسن تدبیر و سیاست مقامی والا داشته اشت.
در این پژوهش سعی می‌گردد، با مطالعه زندگی گوهرشادبیگم، آثار و بناهای که منسوب به او ـ که قبل و بعد ازهجرت از وی ـ باقی مانده؛ شامل مجموعه‌ای فرهنگی اعمّ از مسجد، مدرسه، مقبره و مناره، در هرات (افغانستان) و مسجد جامع در مشهد (ایران) بیش از همه اهمیّت دارند و از شاهکارهای هنر معماری و کاشی‌کاری قرن نهم هجری به شمار می‌رود، قابل ذکر است که گوهرشاد مستقیماً در ساخت این بناها نظارت داشته است، این بانو هنرمند و نیکوکار را به عنوان الگوی تاریخی به زنان عصر خود معرفی می‌نمایم.
)